Acupunctuur, religie en occulte of alternatieve geneeswijzen
door John Jaarsveld
opinie
Je hoort het niet heel vaak, maar af en toe lijken mensen het idee te hebben dat acupunctuur iets is waar je ‘in moet geloven’.
Sommige christenen en ook sommige militante atheïsten, bijvoorbeeld de Stichting Promise en Richard Dawkins, wijzen een acupunctuurbehandeling daarom af. Dat berust meestal op het misverstand dat Traditionele Chinese Geneeskunde een soort religie is, die strijdig zou zijn met het eigen geloof in God of Wetenschap.
TCG is niet hetzelfde als religie
Voor alle duidelijkheid: de meest beoefende religies in China zijn het confucianisme, het daoïsme en het boeddhisme, met tegenwoordig steeds meer islam en christendom. De geneeskunde die traditioneel in heel Oost-Azië beoefend wordt, is bekend onder verschillende namen, waaronder TCM, TCG en TEAM, en maakt gebruik van kruiden, massage en (jawel) acupunctuur om mensen beter te maken ‒ niet om ze te bekeren tot het een of het ander. Al hebben de artsen die deze geneeswijzen praktiseren natuurlijk hun eigen persoonlijke religieuze en spirituele voorkeuren, net zoals dat in het Westen het geval is.
Soms maakt dit ook echt wat uit: als de huisarts van dezelfde geloofsstroming is als de patiënt kan misschien makkelijker over moeilijke zaken worden gesproken, zoals het levenseinde. En van een rooms-katholiek ziekenhuis kun je bijvoorbeeld verwachten dat er een bijbel beschikbaar is. Je mag er echter van uitgaan dat de medicijnen en behandeling die je krijgt, dezelfde zijn: religie kan helpen aan de spirituele kant, maar is natuurlijk geen vervanging voor geneeskunde.
Christendom
Acupunctuur heeft een lange geschiedenis in Nederland: in 1683 schreef de arts Willem ten Rhijne er al een boek over: Dissertatio de Arthritide: Mantissa Schematica: De Acupunctura: Et Orationes Tres. Sindsdien wordt in heel het Europa acupunctuur toegepast en beschreven. Nederland was eind 18e eeuw zelfs een exporteur van acupunctuurnaalden naar Japan! Het moge duidelijk zijn dat, in een tijd dat Europa nog voor het grootste deel christelijk was, deze gelovige artsen er geen probleem in zagen de geneeskunde uit een ander continent te bestuderen en toe te passen. Overigens was er ook genoeg uitwisseling de andere kant op: Japanse traditionele artsen waren zeer geïnteresseerd in de Europese kennis van onder andere anatomie.